Wiosna jest jedyną porą roku, którą można jednocześnie poczuć, posłuchać i zobaczyć. Eksplozja życia po "zimowym śnie" jest tak ekscytująca, że każdy z nas ją odczuwa.  Dni robią się coraz dłuższe i cieplejsze, choć wieczory i noce nadal są chłodne, a szklący się rankiem szron znika w ciepłych promieniach wschodzącego słońca. To budząca się przyroda z zimowego snu oznajmia pierwszymi znakami wszem i wobec nadchodzącą wiosnę.  

Mało, kto wie, że wiosna ukazuje swoje nadejście bardzo często jeszcze, kiedy śnieg otula śpiącą przyrodę. Pod koniec zimy pojawiają się podłużne żółte leszczynowe bazie, a na pędach wawrzynka wilczełyko ukazują się drobne różowe kwiaty. Rośliny te, jako jedne z pierwszych pojawiają się w lesie zwiastując nadchodzącą wiosnę.

 

Kiedy całkowicie śnieg zniknie pojawiają się kolejne leśne kwitnące rośliny kobierce białych zawilców, fioletowych wonnych fijołków i przylaszczek czy żółtych podbiałów nie tyło cieszą widokiem, ale kuszą wiosennym zapachem informując, że wiosna w przyrodzie na stałe zagościła i na jakiś czas pozostanie. Ciepło promieni słonecznych pobudza kolejne rośliny do życia. Do tej pory uśpione pąki osadzone na pędach zaczynają powiększać się i nabrzmiewać, aż ukazują się pierwsze delikatne soczysto zielone liście.

W świecie zwierząt, również panuje poruszenie. Wiele ptaków, które odleciały na zimę teraz kluczami wracają, głośno oz najmują powrót. Na niebie można zobaczyć klucze gęsi, żurawi czy bocianów symboli polskiej ziemi – które powracają w miejsca im znane, aby założyć gniazda i wyprowadzić lęgi. Wśród ptaków, które postają przez cały rok cześć przystępuje do godów jeszcze zimą jak puszczyki, które należą do grupy sów i usłyszeć ich pohukiwania można w nocnych porach. W świecie ssaków także panuje poruszenie wczesną wiosną, chociażby borsuki, jeże, wiewiórki budzą się z snu zimowego i zaczynają intensywnie żerować. Zające czy dziki już w marcu wydają młode ukryte gdzieś w gąszczach, trawach czy zaroślach.

Wiosna jest porą roku pełną życia, gwaru, wiosnę można zobaczyć w palecie kwitnących na różne kolory roślin, można ją poczuć zapachem pierwszych kwiatów. Wiosnę można usłyszeć w ptasim gwarze panującym w koronach drzew. Wszystkie te elementy wiosny ciężko jest przelać na papier należy samemu wybrać się na spacer do lasu…

Wiosna ma bezkonkurencyjne swoje uroki i zachwyca pełnią budzącego się życia, któremu towarzyszy jak dniu noc swój tragizm i śmierć. W tym czasie, kiedy budzi się do życia przyroda z zimowego letargu budzi się także ludzka bezmyślność przejawiająca się w wypalaniu zeschłej roślinności na polach, łąkach czy nieużytych pochłaniająca wiele istot. Z przyrodniczego punktu widzenia ubiegłoroczna roślinność powinna naturalnie się rozłożyć dając materię organiczną, która z powrotem wraca do obiegu w przyrodzie. Spalona pozostawia tylko bezwartościowy popiół i żniwo śmierci wielu gatunków zwierząt, które pochowane w tej roślinności giną spalone żywcem. W żywiole wiosennych pożarów giną młode zające, warchlaki (młode dziki), zagrzebane w kryjówkach jeże, ptasie gniazda z jajami i wiele innych gatunków zwierząt, ptaków, owadów czy płazów.   

Człowiek, choć jest istotą wielce rozwiniętą, nie jest w stanie zapanować nad tym żywiołem, jakim jest pożar i wystarczy zmiana kierunku wiatru, aby płomienie przeniosły się na tereny leśne niszcząc w krótkim czasie wszystko na sowiej drodze. Przez co wieloletnia praca doglądania, opiekowania przez leśników zostaje zmarnowana. Las rośnie przez dziesiątki lat a może być zniszczony w kilka chwil przez niedopowiedziane działania każdego z nas.

Wiosna to czas życia, więc pozwólmy się życiu w tym czasie odradzać, a nie to życie odbierać.

Darz BÓR Hubert OGAR